Obraz powstał w latach 1503-1507. Artysta wykorzystał farby olejne i topolową deskę. Został zamówiony przez kupca z Florencji Francesco Gioconda. Bławatnik nie został jednak jego właścicielem. Da Vinci jeździł z portretem przez całe życie. W powieści Jerzego Cepika „Leonardo de Vinci” możemy przeczytać, że to da Vinci chciał namalować żonę kupca.
.
Obraz przedstawia Lisę Gherardini siedzącą na balkonie. Jej ciało ustawiono pod kątem, ale twarz jest zwrócona do widza. Za kobietą widać wysoki mur, krajobraz pocięty ścieżkami i potokami. Pod koniec malowania powstały także fragmenty kolumn. Perspektywa tła różni się od postaci. Artysta namalował ją z lotu ptaka.
Obraz powstał w latach 1503-1507. Artysta wykorzystał farby olejne i topolową deskę. Został zamówiony przez kupca z Florencji Francesco Gioconda. Bławatnik nie został jednak jego właścicielem. Da Vinci jeździł z portretem przez całe życie. W powieści Jerzego Cepika „Leonardo de Vinci” możemy przeczytać, że to da Vinci chciał namalować żonę kupca.
Obraz przedstawia Lisę Gherardini siedzącą na balkonie. Jej ciało ustawiono pod kątem, ale twarz jest zwrócona do widza. Za kobietą widać wysoki mur, krajobraz pocięty ścieżkami i potokami. Pod koniec malowania powstały także fragmenty kolumn. Perspektywa tła różni się od postaci. Artysta namalował ją z lotu ptaka.
Opis dzieła znalazł się chociażby w biografii Giorgia Vasariego „Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów”:
„Ktokolwiek chce widzieć, jak sztuka zdolna jest naśladować naturę, tutaj dojrzy to bez trudności. Albowiem najmniejsze szczegóły oddane są z możliwą delikatnością. Oczy mają blask i wilgotność żywych. Wokół oczu dają się zauważyć czerwononiebieskie żyłki i brwi, jakie tylko z największą lekkością można wykonać. Widać rzęsy wyrastające z powiek, rzadkie i wygięte, które nie mogą być namalowane naturalniej. Nos, ze wszystkimi pięknymi swymi cieniami, różowymi i miękkimi, zdaje się być żywy. Usta w kątach i w zaokrągleniu, tam gdzie czerwień warg łączy się kolorem twarzy, wydają się prawdziwe, jak ciało i krew. Kto dobrze przypatrzy się wgłębieniu szyi, zobaczy uderzenie pulsu.”
Leonardo nakładał kolejne warstwy farb delikatnymi ruchami pędzla (sfumato). Laserunek obrazu jest niewidoczny.
.
Leonardo da Vinci zmarł w 1519 r. Na mocy testamentu obraz został przekazany Giovanniemu Farncesco Caprottiemu (Salai), który był uczniem mistrza. W 1547 r. dzieło trafiło do królewskiego salonu kąpielowego. Franciszek kupił obraz za 4 tysiące złotych koron (obecne 9, mln dolarów). W wyniku przebywania w salonie kąpielowym obraz się trochę zniszczył. Starali się go naprawić Jean Hoey i jego syn Claude, holenderscy malarze. Portret pokryto grubą warstwą lakieru. Po jakimś czasie lakier popękał. Później „Monę Lisę” przeniesiono do Wersalu, a następnie do Luwru. Napoleon Bonaparte zabrał później obraz i powiesił go w swojej sypialni. Po zesłaniu na Wyspę Świętej Heleny obraz powrócił do Luwru. Obecnie obraz jest własnością rządu Francji.
